استعفای وکیل
وکالت در فقه و حقوق ایران عبارت از عقد جایزی است،
که به موجب آن یکی از طرفین، طرف دیگر را برای انجام امری نایب (جانشین) خود قرار می‌دهد.
وکالت دهنده را مُوَکِّل، و وکالت گیرنده را وکیل می‌نامند.
وکالت در لغت به معنای واگذار کردن، اعتماد و تکیه کردن است .
طبق ماده ۶۵۶ قانون مدنی: وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود میکند.
وکالت عقدی است جایز ، یعنی هر کدام از طرفین هروقت که بخواهد می‌تواند عقد را بر هم بزند، وکیل استعفا دهد یا موکل وکیل را عزل کند.
عقد جایز به فوت،جنون و سفه هر کدام از طرفین نیز از بین میرود و منحل می‌شود
وکالت به یکی از طرق زیر منحل می‌شود:
۱-فوت و جنون و سفه وکیل یا موکل.
۲-عزل وکیل به‌وسیله موکل
۳-استعفای وکیل از سمت وکالت.
۴-از بین رفتن متعلق وکالت.
قوانین ارسال دیدگاه در سایت